Ӧти сиктын олiс Сандра нима нывка, ёна дыш да тӧждысьтӧм морт. Эз вӧвны сылӧн чой ни вок. Мамыс уджалiс лун и вой, медым чӧскыдджыка вердны ӧтка нывсӧ.

Ӧтчыд сiйӧ ыстiс Сандраӧс пӧчыс дорӧ нуны нянь. А пӧчыс олiс мӧд сиктын – ылын-ылын вӧр сайын. Нывкалы мунны вӧлi зэв дыш. Мамыс шуӧ:

– Ветлы, нылук, ну няньсӧ! Пӧчыд пӧрысь нин, оз вермы ачыс волынысӧ.

Бӧрдӧмсорӧн Сандра мӧдӧдчис. Кузь туй сійӧс виччысис. Сьӧд вӧр пыр. Нывка поліс, но синсӧ кунис да пырис сэтчӧ. Муніс-муніс, и виччысьтӧг юр вылас усис коль. Сандра кутiс видчыны да кокнас зымӧдчыны. Эз и казяв, кыдзи пырис нюрӧ да тувччис зыбучӧ. Коскӧдзыс кор нин вӧйис, сӧмын сэки повзис. Бур, орччӧн пу вӧлі быдмӧ. Нывка кутчысис вожас да кыдзкӧ петіс жӧ. Сӧмын ставнас няйтчаліс. Видзӧдлiс Сандра дӧра сумка вылас, перйис сэтысь кӧтасьӧм няньсӧ да шыбитiс муӧ.

– Омӧлик нянь! Тэ вӧсна ме чуть эг вӧй! – горӧдiс Сандра.

Сӧмын тайӧс шуис, веськалiс тӧдтӧм эрд вылӧ. Видзӧдӧ, а сэнi котралӧ нывка. Матыстчис сы дорӧ юавны, кытчӧ сiйӧ сюрис, да чуймис. Ачыс вӧлӧма! А нывкаыс водзӧ котралӧ да горзӧ: «Мисьтӧм пуяс, сьӧкыд сынӧд, косьмӧм ковтӧм дзоридзьяс!»

Сандра видзӧдiс-видзӧдiс ас вылас да кыдзи бӧрддзис: «Прӧстит менӧ, мамӧ! Ме тэнӧ ёна радейта! Босьт менӧ татысь, пыр кута отсасьны да кывзысьны!» Бӧрдiс-бӧрдiс дай унмовсис. А кор восьтiс синсӧ, вӧлӧмкӧ, пӧчыслӧн керкаас нин куйлӧ крӧвать вылын, киас нянь кутӧ. Ӧдйӧ котӧртiс Сандра пӧчыс дорӧ, сывъялiс сiйӧс да сетiс няньсӧ…

Рытнас нывка воис гортас. Ёна жӧ и кутліс мамсӧ! И унаысь вашкӧдіс сылы пеляс: «Ме тэнӧ радейта!»

Сандра тайӧ кадсяньыс пыр кывзысис мамыслысь да отсасис.

Серпасыс Евгения КОЗЛОВАЛӦН